این پژوهش در قالب دو آزمایش انجام شد: آزمایش اول به منظور تعیین اثرات سیلو کردن پوست انار با سطوح مختلف پلی اتیلن گلیکول بر ترکیب شیمیایی، محتوای تاننی و تولید گاز در شرایط برون تنی و خصوصیات تخمیری انجام شد. پوست تازه انار و به قطعات 30-20 میلی متری خرد شد و سپس در سیلوهای کوچکی که از لوله های پلی وینیل کلرید ساخته شده بودند به مدت 70 روز سیلو گردید. پنچ سطح پلی اتیلن گلیکول: 0(شاهد)، 5، 10، 15 و 20 درصد پوست تازه انار (براساس ماده خشک) مورد مطالعه قرار گرفت. کل ترکیبات فنولی، کل تانن ها، پروتئین خام، خاکستر خام، دیواره سلولی، دیواره سلولی فاقد همی سلولز و pH با افزایش سطوح پلی اتیلن گلیکول کاهش یافتند، در حالیکه ماده خشک، کربوهیدرات های غیرفیبری، ترکیبات فنولی غیرتاننی و غلظت اسید لاکتیک و همچنین ظرفیت بافری افزایش نشان دادند(05/0>P). کربوهیدرات های محلول در آب، چربی خام و کل اسیدهای چرب فرار تحت تاثیر افزودن پلی اتیلن گلیکول قرار نگرفتند(05/0
P). اما گوارش پذیری ظاهری ماده خشک بین تیمارها تفاوتی نشان نداد(05/0P). حداکثر گاز تولیدی و نرخ تولید گاز در سیلاژهای فرآوری شده با پلی اتیلن-گلیکول بالاتر بود (05/0>P).به طور کلی سیلو کردن پوست انار با پلی اتیلن گلیکول باعث بهبود خصوصیات تخمیری آن شد. هدف از انجام آزمایش دوم بررسی اثرات سطوح مختلف پوست انار با و یا بدون پلی اتیلن گلیکول بر جمعیت پروتوزوآیی و برخی فراسنجه های خونی و شکمبه ای، عملکرد، گوارش پذیری مواد مغذی و ابقا نیتروژن در بره های پرواری مهربان بود. سی راس بره نرمهربان 5-4 ماهه با میانگین وزن ابتدایی 1/1±29 کیلوگرم به صورت فاکتوریل 1+2×2 در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. جیره های آزمایشی شامل: شاهد (بدون پوست انار)، حاوی 8 درصد پوست انار، 8 درصد پوست انار همراه با پلی-اتیلن گلیکول ، 16درصد پوست انار، 16 در
