از دیرباز تا کنون وجود روشی مناسب برای تخمین سرعت در مجاری طبیعی یکی از دغدغه های مهندسان رودخانه محسوب می شود. بدین منظور روش های بسیاری برای برآورد سرعت جریان به وجود آمده است، یکی از این روش ها روش دو بعدی SKM است. روش SKM اولین بار در کانال های مرکب منشوری شکل، مورد استفاده قرار گرفته است. توزیع عرضی سرعت، در کانال های مرکب، به دلیل وجود جریان های ثانویه قوی دارای شرایط پیچیده ای است. این پیچیدگی در رودخانه ها به علت داشتن مقطع نامنظم، بیشتر به چشم می خورد. در چنین شرایطی، پیش بینی سرعت جریان، امری دشوار به نظر می رسد. همچنین تخمین سرعت، با روش های کلاسیک موجود نظیر رابطه مانینگ، در کانال های مرکب و به ویژه در رودخانه ها به دلیل اندرکنش بین جریان در کانال اصلی و سیلاب دشت ها نسبت به نتایج واقعی، ، خطای بیشتری دارد. برای مطالعه ی جریان در رودخانه ها، شناخت برخی از عوامل موثر بر رفتار جریان، ضروری است. جهت دستیابی به این شناخت، می توان از تلفیق داده های آزمایشگاهی و مدل های تحلیلی و عددی بهره گرفت. دراین پایان نامه از روش شیونو-نایت بهره گرفته شده است. این روش، مبتنی بر حل معادلات دو بعدی جریان در کانال های باز، با استفاده از متوسط گیری معادلات ناویه-استوکس می باشد. در این پژوهش ابتدا مقادیر سرعت متوسط در عمق و همچنین تنش برشی محاسبه شد. سپس مقادیر دبی جریان برآورد و با مقادیر به دست آمده از اندازه گیری مقایسه شده است. نتایج حاکی از آن است که روش شیونو نایت با داشتن اطلاعات پایه صحیح، از قابلیت مناسبی در برآورد میزان سرعت متوسط در عمق بر خوردار است.
