سازند آغاجاری به سن میوسن بالایی، آخرین سازند از گروه فارس میباشد که در حوضه ی رسوبی لرستان گسترش یافته است. این سازند در حوضه ی رسوبی لرستان دارای لیتولوژی شیل، مادستون، سیلتستون و ماسه سنگ به رنگ قرمز آجری مربوط به یک محیط رسوبی قاره ای میباشد. در این سازند ریز ساختمانهای رسوبی فراوانی توسعه پیدا کرده اند که از جمله آنها میتوان انواع کنکرسیونها را نام برد. کنکرسیونهای توسعه یافته در این سازند در اندازه های 1 میلی- متر تا بیش از 5/0 متر مشاهده میشوند. مورفولوژی این کنکرسیونها به صورت کروی، بیضوی، کشیده و مرکب بوده و تابع شکل هسته میباشند. هسته این کنکرسیونها اغلب لیتیک های تخریبی میباشند. تعداد لامینه های اطراف هر هسته از یک لامینه تا بیش از 4 لامینه شکل گرفته است. کنکرسیونهای بزرگتر در رخساره های ماسه سنگی و کنکرسیونهای کوچکتر اغلب در رخساره های ریزدانه سیلتستونی و گلسنگی شکل گرفته اند. بر اساس آنالیز ژئوشیمیایی (EDS (جنس این لامینه ها از اکسید آهن، سیلیس و کانیهای رسی میباشد. عدم تغییر درصد اجزای آواری از حاشیه به مرکز کنکرسیونها، به برقرارگیری آنها در یک عمق معین در سراسر مدت شکل گیریشان دلالت دارد.
