تراورتن ها یکی از پر مصرف ترین سنگ های ساختمانی می باشند که مطالعات زیادی بر روی آنها صورت گرفته است. در این پژوهش نیز تراورتن های معدن دینگله کهریز در شرق همدان و معدن بی آب در منطقه اروان مورد مطالعه قرار گرفته اند. منشا این تراورتن ها برای سه ایستگاه مورد مطالعه وجود گسل های منطقه می باشد که در راستای آنها تشکیل شده اند. مطالعات صورت گرفته در این پژوهش شامل مطالعات دفتری، مطالعات صحرایی و مطالعات آزمایشگاهی می باشد، که با توجه به مراحل انجام شده مطالعه درباره ی زمین شناسی مناطق، سنگ شناسی مناطق، تعیین ویژگی های فیزیکی و تعیین ویژگی های مکانیکی با توجه به زاویه ناهمسانگردی آنها می باشد. ویژگی های فیزیکی شامل وزن واحد حجم خشک، وزن واحد حجم اشباع، درصد رطوبت، نسبت پوکی، درصد تخلخل و ویژگی های مکانیکی شامل مقاومت پیچشی، مقاومت فشاری تک محوری، مقاومت کشش برزیلی، شاخص بارنقطه ای و سرعت صوت می باشد. باتوجه به پژوهش انجام شده ویژگی های فیزیکی و مکانیکی تراورتن های معدن دینگله کهریز برای مصارف ساختمانی، بهتر از معدن بی آب قزوین می باشد. و همچنین به صورت مقایسه ای تراورتن های بی آب پایین بهتر از تراورتن های بی آب بالا می باشد. تراورتن های دینگله کهریز با توجه به زاویه ناهمسانگردی در حالت زاویه 90درجه در رده CL و در زاویه صفر درجه، 30 درجه، 45 درجه و 60 درجه در رده DL قرار می گیرد و برای معدن بی آب درهر دو ایستگاه در رده DL قرار می گیرند. نتایج آزمایش پیچش نیز نشان می دهد که بیشترین نیروی پیچشی ثبت شده برای حالت صفر درجه و کمترین نیروی پیچشی برای حالت 90 درجه در سه ایستگاه مطالعاتی می باشد.
