بهروز رفیعی

حوضه ی آبریز خررود با مساحت کل حدود 5500 کیلومتر مربع می باشدکه، 413 کیلومتر آن در استان قزوین واقع شده است. میانگین ارتفاع حوضه آبریز 1435 متر بالاتر از سطح دریا های آزاد می باشد و در زون ساختاری ایران مرکزی قرار گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی عوامل زمین شناسی مؤثر در شوری حوضه ی آبریز خررود انجام شده است. نتایج بررسی های میدانی و آزمایشات فیزیکو شیمیایی ( کیفی) برروی منابع آب سطحی و زیرزمینی بخش غربی این حوضه می باشد.نمونه ها مربوط به دو فصل خشک و تر در سال آبی 93-92می باشند. بررسی های میدانی بیانگر اثر مستقیم عضو میانی سازند سرخ بالایی در شوری منابع آب منطقه است؛ این عضو با لیتولوژی گلسنگ با بین لایه های ماسه سنگ و لایه های تبخیری ( نمک وژیپس) متمایز است.در برخی مناطق گسل ها ، در انتقال آب های زهکشی شده زیر زمینی به صورت چشمه ها نیز مؤثر بوده اند. بررسی نقشه های هم غلظت سدیم وکلر و هم EC نیز نشان دهنده ی ارتباط مناطق با شوری بالا با رخنمون های یا توده های نمکی مدفون این سازند در حوضه هستند. میزان ضریب هدایت الکتریکی آب های زیرزمینی از حاشیه ی شمال غربی و مرکزی و جنوبی به سمت جنوب شرقی حوضه کاهش می یابد؛ این روند با تمرکز توده های نمکی در منطقه مطابقت دارد. فراوان ترین کاتیون و آنیون در آب رودخانه، به ترتیب سدیم و کلر، میباشد؛ بیش ترین میزان نمک محلول درایستگاه های داخرجین، اروان و معدن نمک شوراب (به ترتیب، 53/8 ، 45/5 و 47/3 گرم درلیتر) می باشد