تضمین ایمنی مبیع به صورت شرط تبانی بر عهده فروشنده بوده و تولید کننده نیز موظف به عرضه کالای سالم و بی عیب است و عرضه کالای معیوب موجب ایجاد مسئولیت می گردد و چنانچه موجب ورود خسارت به مصرف کنندگان شود برای عرضه کننده ایجاد مسئولیت می نماید .مسئولیت ناشی از عرضه کالای معیوب در ابتدا محدود به مسئولیت قرار دادی و رابطه بین عرضه کننده و زیان دیده بوده . به تدریج با عرضه محصولات فراوان صنعتی این خلا احساس شد که عرضه کننده کالای معیوب مسئولیت عرضه این کالا را تحمل نمینماید در رابطه قراردادی نیز ضمانت اجرایی مکفی وجود ندارد در نتیجه این نظریه مطرح شد که مسئولیت عرضه کالای معیوب از رابطه قرار دادی فراتر است.
