علی یلفانی

زمینه امروزه با توجه به سبک زندگی و استفاده بیش از حد از تکنولوژیهای ارتباطی، ناهنجاریهای اسکلتیعضلانی در میان افراد جامعه شیوع پیدا کرده است. سندرم متقاطع فوقانی، نوعی اختلال اسکلتی عضلانی در نیمه فوقانی بدن است که به تغییرشکل هایی چون سر به جلو، شانه گرد و کایفوز منجر میشود. هدف هدف از این مطالعه، بررسی اثر 8 هفته تمرینات اصلاحی در محیط آب بر اصلاح تغییر شکلهای سر به جلو، شانه گرد و کایفوز در مردان مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی بود. مواد و روشها در این مطالعه کارآزمایی بالینی، حداقل حجم نمونه با استفاده از نرمافزار آماری 3.1 G.Power، 30 نفر تعیین شد که پس از غربالگری اولیه 200 دانشجو با صفحه شطرنجی با احتساب ریزش احتمالی 5 درصد در فرایند تحقیق، 34 دانشجوی مرد مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی با میانگین سنی 0/80±23 سال، وزن 2/2±71/2 کیلوگرم، قد 1/24±171/75 سانتیمتر و شاخص توده بدنی 23/6±0/67 کیلوگرم بر متر مربع بهصورت هدفدار انتخاب شدند. این افراد بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (17 نفر) و کنترل (17 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش، تمرینات اصلاحی در محیط آب را به مدت 8 هفته انجام دادند و گروه کنترل در این مدت هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. قبل و پس از مداخله، زوایای سر به جلو و شانه گرد با عکسبرداری و زاویه کایفوز (گوژپشتی) بهوسیله خطکش منعطف اندازهگیری شدند. دادهها با نرم افزار SPSS تحلیل شد و سطح معناداری 0/05 درنظر گرفته شد. برای مقایسه درون گروهی از آزمون تی زوجی و برای مقایسه اختلاف میانگین های بین گروهی از آزمون تی مستقل استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد تمرینات در گروه آزمایش در کاهش ناهنجاریهای مرتبط با سندرم متقاطع فوقانی شامل کاهش میزان زاویه کایفوز سینه ای (0/001=P) و کاهش زاویه شانه به جلو (0/001=P)، همچنین کاهش زاویه سر به جلو (0/001=P)، اثر معناداری داشته است. نتیجه گیری به نظر میرسد 8 هفته استفاده از تمرینات اصلاحی در محیط آب، میتواند به صورت معناداری در کاهش زاویه سر به جلو، شانه گرد و کایفوز در افراد مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی مؤثر باشد و میتوان آن را به عنوان روشی درمانی به متخصصین توصیه کرد.