علی یلفانی

سابقه و هدف:بهبودکنترل پاسچر به عنوان یک توانایی اساسی عملکردی برای انجام فعالیت های روزمره زندگی ضروری می باشد .نقش اساسی هر گونه مداخله خارجی اثرگذاربر تعادل پا به عنوان نقطه اصلی برخورد میان زمین و بدن درمطالعات صورت گرفته نشان داده شده است . در این ارتباط ،مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر کفی با ویج های مختلف بر کنترل تعادل پا با ورودی بینایی و بدون آن قبل و بعد ازخستگی انجام شد.مواد و روش ها:29نفر از دانشجویان زن با میانگین سنی 74/2±31/27سال با توجه به معیارهای ورود به مطالعه به عنوان نمونه انتخاب شدند. از سه مدل تو کفشی نیمه سخت (بدون ویج، 19درجه ویج لترال و مدیال) استفاده گردید. تعادل آزمودنی ها با استفاده از دستگاه تعادل سنج بایودکس هنگام پوشیدن کفی ها قبل و بعد از اعمال پروتکل خستگی و در شرایط وجود و حذف اطلاعات بینایی به ثبت رسید. از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری برای تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده استفاده شد.یافته ها:تجزیه و تحلیل آماری،تفاوت معناداری را درتعادل ایستا هنگام استفاده ازکفی لترال ویج(991/9=P )ومدیال ویج(93/9=P )دروضعیت انجام آزمون باچشمان بسته قبل و بعد ازخستگی نشان داد؛ اماتفاوت معناداری در زمینه بهبود تعادل پویا مشاهده نگردید.نتیجه گیری:استفاده از کفی های ویج دارمی تواند عوارض ناشی ازخستگی را که موجب افت تعادل ایستا یا فرادمی شود،کاهش دهد؛امادر ارتباط باتعادل پویا بهبودی مشاهده نشد