علی یلفانی

پیش زمینه و هدف: به افزایش فاصله بین دو عضله راست شکمی در دوران بارداری و پس ازآن دیاستازیس رکتی می­گویند. اختلالات اسکلتی عضلانی بسیاری برای زنان مبتلا به این عارضه پس از زایمان در ناحیه کمری-لگنی به وجود می­آید. هدف از این پژوهش مقایسه تعادل ایستا، پویا و انحنای ستون فقرات در زنان با و بدون دیاستازیس رکتی شکمی در دوره پس از زایمان می­باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه گذشته نگر از نوع مورد_شاهدی است. 40 زن 2 تا 5 ماه پس از زایمان در این مطالعه شرکت کردند و به دو گروه سالم (20n=) با میانگین سنی 88/4±45/26 سال و مبتلا به دیاستازیس رکتی (20n=) با میانگین سنی 18/5±35/29 سال تقسیم شدند. برای ارزیابی دو گروه در این مطالعه، از خط­کش منعطف جهت ارزیابی انحنای ستون فقرات و به منظور سنجش تعادل ایستا و پویا، از دستگاه تعادل­سنج بایودکس استفاده شد. اطلاعـات به دست آمده بـا اســتفاده از نرم­افزار SPSS نسخه 24 و آزمون آماری t مستقل مورد تجزیه وتحلیل قـرار گرفـت. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که بین دو گروه، زاویه لوردوز کمری معنی­دار (05/0p≤) و زاویه کایفوز سینه­ای غیرمعنی­دار می­باشد (05/0p≥). همچنین نتایج تعادل استاتیک در حالت ثبات کلی، قدامی-خلفی و جانبی تفاوت معنی­داری بین دو گروه نشان داد (05/0p≤)، اما در تعادل داینامیک به جز در ثبات قدامی-خلفی (05/0p≤)، تفاوت معنی­داری مشاهده نشد (05/0p≥). نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که هایپرلوردوزیس کمری و عدم ثبات پوسچرال متعاقب با دیاستازیس رکتی شکمی به وجود می­آید و زنان مبتلا به این عارضه پس از زایمان بدون مدالیته­های درمانی، بهبودی اندکی دارند، زیرا پس از زایمان با توجه به کوچک شدن حجم رحمی، عضلات شکمی شل و آویزان می­شود و عدم حمایت عضلانی در این ناحیه به وجود می­آید که می­تواند موجب افزایش نوسانات پوسچرال زنان بیمار نسبت به زنان سالم و کند شدن روند بهبودی هایپرلوردوزیس گردد.