علی یلفانی

مقدمه:در بیماران با سندروم درد کشککیرانی افتادگی لگن و والگوس داینامیک زانو وجود دارد که از جمله مکانیسمهای وقوع آن درد و ترس از درد گزارش شده است. بنابراین هدف مطالعه حاضر اثربخشی دوازده هفته تمرینات بازخورد عصبی بر شدت درد ادراکی، ترس از درد، افتادگی لگن و شاخص والگوس داینامیک زانو در مردان مبتلا به سندروم درد کشککیرانی است.روشها:این مطالعه شامل 32نفر بیمار مبتلا به سندروم درد کشککیرانی است که بصورت تصادفی به دو گروه تجربی (16نفر) و کنترل (16نفر) تقسیم شدند. برای ارزیابی درد از مقیاسآنالوگ بصری، ترس از درد از پرسشنامهترس از درد مک نیل، افتادگی لگن و شاخص والگوس داینامیک طی پایین آمدن از پله از دوربین و نرم افزار کینوا استفاده شد. گروه تجربی طی یک دوره دوازده هفتهای، سه جلسه در هفته و هر جلسه 30دقیقه تمرین بازخورد عصبی را انجام دادند و گروه کنترل طی این وهله زمانی تحت هیچ گونه مداخله درمانی قرار نگرفتند. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار SPSSورژن 21و روش آماری کوواریانس استفاده شد.یافتهها:نتایج تجزیه و تحلیل دادهها نشان میدهد که گروه تجربی نسبت به گروه کنترل پس از دوازده هفته تمرین بازخورد عصبی بهبودی معناداری در کاهش درد (001/0P= )، کاهش ترس از درد (004/0P= ) والگوس داینامیک زانو (005/0P= ) کسب کرده است و در زاویه افتادگی لگن بهبودی معناداری حاصل نشده است(45/0P= .)نتیجهگیری: به نظر میرسد که افتادگی لگن و شاخص والگوس داینامیک زانو تحت تاثیر عوامل روانشناختی درد و شدت درد اداراکی باشند و شاخص والگوس داینامیک زانو نسبت به افتادگی لگن بطور معناداری تحت تاثیر شدت درد ادارکی و ترس از درد باشد که پس از دوازده هفته تمرین بازخورد عصبی بطور معنادرای زاویه آن کاهش یافته است