علی یلفانی

مقدمه: سندروم گیرافتادگی شانه از آسیب های شایع در رشته های ورزشی بالای سر، از جمله تنیس روی میز است که می تواند منجر به آسیب های مکرر و افت عملکرد ورزشکار شود.عوامل خطرزای متعددی در به وجود آمدن سندروم گیرافتادگی شانه دخیل است، لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی عوامل خطرآفرین پیش بین سندروم گیرافتادگی شانه ( عوامل الکترومیوگرافی، بیومکانیکال، پوسچرال، استقامت عضلات میان تنه و ثبات عملکردی شانه)در بازیکنان نخبه تنیس روی میز بود. روش تحقیق: طرح این تحقیق از نوع تحقیقات توصیفی و کاربردی بود.60 بازیکن تنیس روی میز نخبه 20 تا 28 سال که حداقل 3 سال سابقه بازی حرفه ای داشتند به روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب شدند.30 نفر آن ها با توجه به معیارهای ورود و خروج درگروه مبتلا و 30 نفر دیگر که هیچ گونه آسیب دیدگی در ناحیه کمربند شانه ای خود نداشته در گروه سالم قرار گرفتند.سپس نمونه ها در مرحله آزمون ضربه فورهند تاپ اسپین را به عنوان تکلیف اختصاصی انجام داده و در حین انجام این تکلیف، فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب کمربند شانه ای آن ها ( ذوزنقه فوقانی، ذوزنقه تحتانی، فوق خاری، دندانه ای قدامی، دلتوئید قدامی و دوسر بازویی) ثبت شد.همچنین در این مرحله نمونه های هر دو گروه از لحاظ ثبات عملکردی شانه (آزمون تعادل Y اندام فوقانی)، ناهنجاری های پوسچرال ( سر به جلو و شانه گرد)، استقامت عضلات میان تنه ( آزمون کیبلر)، وجود یا عدم وجود دیسکینزی ( آزمون کیبلر) مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: پس از اجرای آزمون ها و تحلیل آماری بین دو گروه از لحاظ آماری در متغیرهای میزان فعالیت ( عضله ذوزنقه فوقانی: P=0.009، عضله فوق خاری P=0.001 و عضله دندانه ای قدامی: P= 0.007 ) و الگوی فعالیت عضلات ( عضله ذوزنقه فوقانی: P= 0.004، عضله دندانه ای قدامی P=0.001 ) ثبات عملکردی شانه ( جهت میانی: P= 0.024، جهت تحتانی – جانبی P= 0.006، و جهت فوقانی – جانبی P= 0.003 )، ناهنجاری های پوسچرال ( سر به جلو: P= 0.001، شانه گرد: P= 0.011 ) و دیسکینزی کتف ( P= 0.003) تفاوت معناداری نشان داده شد، همچنین نتایج رگرسیون لجستیک نشان دهنده ارتباط مستقیم دو فاکنور میزان فعالیت عضله ذوزنقه فوقانی و شانه گرد با احتمال وقوع سندروم گیرافتادگی بود. در این تحقیق تفاوتی بین دوگروه درثبات میان تنه مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نت