علی یلفانی

مقدمه: کمردرد اولین علت ناتوانی در افراد کمتر از 45 سال، دومین دلیل مراجعه به پزشک و سومین دلیل جراحی می باشد. کمردرد به دلیل سبک بد زندگی و همچنین شیوه نادرست تمرینی که سبب ضعف عضلانی در ناحیه کمری می شود و در نهایت سبب ایجاد بار و تنش بیش از حد بر عضلات می شود. افراد مبتلا به کمردرد توانایی کنترل چند قسمتی را از دست می دهند. در مقابل این افراد با استفاده از یک استراتژی سخت شامل استراتژی مچ پا تعادل و کنترل پاسچر را حفظ می کنند. نتیجه استفاده از این استراتژی افزایش نوسان در مچ پا و پا می باشد. همچنین شواهد در مورد ارتباط عملکرد تنفسی و کمردرد در حال افزایش است. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی تأثیر تمرین عضلات تنفسی بر متغیرهای فشار کف پایی و فعالیت عضلات مفصل مچ پای ورزشکاران مبتلا به کمردرد مزمن هنگام انجام اسکات بالای سر صورت گرفت. مواد و روش ها: جامعه آماری شامل ورزشکاران رشته های قدرتی شهر همدان بود. بدین منظور ورزشکارانی که بیش از سه ماه کمردرد با علت نامشخص داشتند به عنوان افراد با کمردرد مزمن غیراختصاصی انتخاب شدند. از این جامعه آماری 49 نفر طبق معیارهای ورود به تحقیق، به عنوان نمونه انتخاب شدند. متغیرهای فشار کف پایی و همچنین فعالیت عضلات ساقی قدامی، پرونئوس لونگوس، دوقلوی داخلی و دوقلوی خارجی پای برتر هنگام انجام اسکات بالای سر ثبت شد. طول مدت آزمون اسکات بالای سر 30 ثانیه بود. گروه تجربی پروتکل آنی و طولانی مدت تمرین عضلات تنفسی را انجام دادند. متغیرها در پیش آزمون، پس آزمون مرحله آنی و پس آزمون مرحله طولانی مدت در دو گروه کنترل و تجربی ثبت و آنالیز شدند. نتایج: پروتکل آنی تمرینات تنفسی سبب کاهش محدوده نوسان و محیط نوسان از متغیرهای فشار کف پایی شد. همچنین پروتکل آنی تمرینات تنفسی فعالیت عضلات ساقی قدامی و پرونئوس لونگوس را کاهش داد. ولی تمرینات آنی بر تقارن فشار کف پایی و زمان رسیدن به حداکثر فعالیت عضلات تأثیری نداشت. پروتکل طولانی مدت تمرینات تنفسی سبب کاهش طول محور مینور، طول محور ماژور، محدوده نوسان، محیط نوسان، سرعت نوسان، انحراف استاندارد از محور X و انحراف استاندارد از محور Y از متغیرهای فشار کف پایی شد. ولی بر تقارن فشار کف پایی تأثیری نداشت. همچنین تمرینات طولانی مدت تنفسی سبب کاهش فعالیت عضلات ساقی قدامی، پرونئوس لونگوس و دوقلوی داخلی شده است. هم