سندروم گیرافتادگی شانه با تغییر در فعالیت عضلات همراه بوده و این تغییر مربوط به تغییر در استراتژی های برنامه حرکتی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تفاوت الگوی فعالیت عضلانی و زمانبندی فعالیت عضلات کمربند شانه ای بازیکنان نخبه تنیسرویمیز با و بدون سندروم گیرافتادگی شانه می باشد. بدین منظور، 30 بازیکن مرد 20 تا 28 سال در دو گروه 15 نفره با و بدون سندروم گیرافتادگی شانه به صورت هدفمند انتخاب شدند و از سمت برتر اندام فوقانی نمونه ها، آزمون ضربه فورهند تاپاسپین تنیس روی میز گرفته شد. پس از محرز شدن طبیعی بودن داده ها توسط آزمون شاپیرو-ویلک، از آزمون تی مستقل برای مقایسه نتایج دو گروه توسط نرم افزار SPSS نسخه 20 در سطح معنی داری 005/0>P استفاده شد. نتایج نشان داد که زمان فعال شدن عضلات دندانه قدامی و ذوزنقه فوقانی به ترتیب به طور معناداری در گروه مبتلا دیرتر و زودتر نسبت به گروه سالم شروع به فعالیت می کند (050/0>P). همچنین توالی فراخوانی عضلات در گروه بیمار دستخوش تغییر قرار گرفت. نتایج این تحقیق تصدیق کننده آن است که عملکرد عضلات مفصل شانه در افرادی با علائم گیرافتادگی دچار اختلال می شود و این فرض را که سندروم گیرافتادگی ممکن است با اختلال عملکرد عضلات اسکپولاتوراسیک و گلنوهومرال مرتبط باشد را تایید می کند.
