چکیده: هدف از این تحقیق مقایسه استقامت عضلات مرکزی درورزشکاران پسر با و بدون آسیب اسپرین مچ پا بود.روش پژوهش توصیفی- مقطعی بود. تعداد 33 ورزشکار دارای آسیب اسپرین مچ پا و 33 ورزشکار سالم به عنوان نمونه انتخاب شدند. استقامت عضلات ناحیه مرکزی با استفاده از آزمون هایMcGill ارزیابی شدند. نتایج با آزمون MAVOVAبوسیله نرم افزار SPSSتجزیه و تحلیل گردید.نتایج نشان داد که تفاوت معناداری در فاکتورهای استقامت فلکسورهای تنه،اکستنسورهای تنه و خم کننده های جانبی سمت برتر در بین افراد سالم و آسیب دیده مشاهده نشد(05/0P>).به نظر می رسد قدرت عضلات ناحیه مرکزی بدن،زمان بندی و فعالیت الکتریکی عضلات این ناحیه عامل مهم تری در پیش بینی آسیب های اندام تحتانی بخصوص آسیب های مچ است. از این رو به مربیان و متخصصان علوم ورزشی پیشنهاد می شودکه در ارزیابی ورزشکاران دارای آسیب مچ پا عواملی غیراز ثبات مرکزی را مورد توجه قرار دهند.
