علی یلفانی

هدف: در اجتماع ما گروه وسیعی از کودکان و بزرگسالان هستند که به گونه ای خاص از لحاظ جنبه های فکری، جسمی، عاطفی و یا ویژگیهای رفتاری با دیگر همسالان خود تفاوت دارند. یکی از این اقشار آسیب پذیر کودکان کم توان ذهنی می باشند که به علت شرایط ذهنی و روانی ویژه در مقایسه با افراد سالم تحرک کمتری داشته و به همین علت دچار ضعفهای جسمانی- حرکتی می شوند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته برنامه بازی درمانی بر تعادل کودکان کم توان ذهنی بود.. روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی، تعداد 30 نفر از کودکان کم توان ذهنی به طور تصادفی به دو گروه 15 نفره تجربی (با میانگین سنی2/8±12/06، قد1/33±145 سانتیمتر، وزن 1/38±42/33 کیلوگرم) و کنترل ( با میانگین سنی 2/8±12/26 سال، قد9/8±144سانتیمتر، وزن 1/31±43/66 کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه تجربی یک دوره هشت هفته ای (سه جلسه در هفته) بازیهای تعادلی منتخب را انجام دادند، در این مدت، گروه کنترل هیچ گونه تمرین قدرتی و تعادلی را تجربه نکردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Spss16 و برای بررسی اختلاف بین دو گروه از t مستقل در سطح0/05 استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تعادل آزمودنیها در گروه تجربی در هر سه شاخص کلی، قدامی- خلفی، داخلی- خارجی در پیش آزمون و پس آزمون در گروه تجربی و نیز در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معناداری داشتند (0/05≥p). نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برنامه بازی درمانی ارائه شده در این پژوهش می تواند در بهبود تعادل کودکان کم توان ذهنی تاثیر بسزایی داشته باشد.