علی یلفانی

چکیده: کمردرد مزمن یکی از چهار بیماری شایع با اثرات اقتصادی-اجتماعی بالا در دنیا است. این بیماری موجب ناتوانی و نقص در حفظ تعادل که یکی از ملزومات حیاتی در انجام فعالیت های روزمره، فعالیت های اجتماعی و حتی انجام فعالیت های ورزشی است، می شود. ورزش درمانی یکی از روش های پیشنهادی برای بهبود این وضعیت است. با این حال، هنوز بهترین روش درمانی برای این مشکل مشخص نمی باشد. مطالعات نشان داده که روش پیلاتس و ورزش در آب در درمان کمر درد افراد اثربخش بوده، و هر کدام از این روش ها به تنهایی مورد توجه بسیاری از پژوهشگران بوده است. با این حال، تاکنون تأثیر ترکیب این دو روش تمرینی در بهبود بیماری های اسکلتی عضلانی مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف این تحقیق بررسی و مقایسه ی تأثیر تمرینات منتخب پیلاتس در آب و خشکی در درمان بیماران مبتلا به کمر درد مزمن است. به همین منظور تعداد 24 دانشجوی دختر مبتلا به کمردرد مزمن با میانگین سنی 03/4 ± 92/24 سال، وزن 13/4 ± 71/52 کیلوگرم، قد 62/4 ± 95/158 سانتی متر و شاخص توده ی بدنی 11/1 ± 08/21 کیلوگرم بر متر مربع که رضایت نامه ی کتبی خود را جهت شرکت در تحقیق ارایه کردند به صورت تصادفی و مساوی در دو گروه پیلاتس در آب و پیلاتس در خشکی تقسیم شدند. تمامی افراد در هر دو گروه تمرینات مشترکی را در محیط های مختلف به مدت 8 هفته و با تواتر 3 جلسه در هفته انجام دادند. تحقیق حاضر شامل پیش آزمون و پس آزمون بوده و در جلسات آزمون برای اندازه گیری شدت درد از مقیاس بصری سنجش درد، و برای اندازه گیری ناتوانی افراد از پرسشنامه ی ناتوانی اسوستری استفاده شد. همچنین دستگاه تعادل سنج بایودکس جهت بررسی و ارزیابی تعادل افراد بکارگرفته شد. لازم به ذکر است که جهت ارزیابی تعادل ایستا از پرتوکل تست (single-leg) و جهت ارزیابی تعادل پویای افراد از برنامه ی (fall risk) استفاده شد. شرایط پیش آزمون و پس آزمون دقیقا مشابه هم بود. در نهایت تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss22 و با استفاده از روش آماری تی تست همبسته برای مقایسه میانگین های درون گروهی و تی تست مستقل برای مقایسه بین گروهی با سطح معنی داری (P=0.05) صورت گرفت. یافته های حاصل از تحقیق نشان داد که تمرینات پیلاتس در هر دو محیط آب و خشکی باعث بهبود درد و ناتوانی افراد شد اما تفاوت معناداری بین دو م