علی یلفانی

مقدمه: کنترل وضعیت بدنی نقش مهمی در فعالیتهای روزمره کودکان کمتوان ذهنی دارد. هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر تمرینات ثبات مرکزی و تمرینات زنجیره حرکتی بسته بر کنترل وضعیت بدنی دانشآموزان کمتوان ذهنی بود. مواد و روشها: در یک مطالعه نیمه تجربی بر روی 45 دانشآموز پسر کمتوان ذهنی، آزمودنیها در سه گروه 15 نفره کنترل، ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته قرار گرفتند. گروههای تجربی 8 هفته و هفتهای سه بار تمرینات ثبات مرکزی و یا زنجیره با چشمان باز و (Sharpened Romberg) حرکتی بسته را انجام دادند. در پیشآزمون و پسآزمون از تست شارپند رومبرگ بسته برای اندازهگیری تعادل ایستای (کنترل وضعیت بدنی) سه گروه استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس یکطرفه برای تجزیه و تحلیل دادهها مورد استفاده قرار گرفت. و زنجیره حرکتی بسته و کنترل (p=0/ یافتهها: در آزمون تعادل ایستا با چشم باز بین گروههای ثبات مرکزی و کنترل ( 005 تفاوت معنیدار (p=0/ تفاوت معنیداری مشاهده شد؛ اما بین گروههای ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته ( 910 (p=0/007) و زنجیره حرکتی بسته (p=0/ مشاهده نشد. در آزمون تعادل ایستا با چشمبسته نیز بین گروههای ثبات مرکزی و کنترل ( 001 تفاوت (p=0/ تفاوت معنی داری مشاهده شد؛ اما بین گروههای ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته ( 420 (p=0/ و کنترل ( 002 معنی دار مشاهده نشد. نتیجه گیری: تمرینات ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته تعادل ایستای دانشآموزان کمتوان ذهنی را بهبود می بخشند و از این تمرینات میتوان برای بهبود کنترل وضعیت بدنی دانش آموزان کم توان ذهنی استفاده کرد.