علی یلفانی

قوس پا نتیجه ی تکامل مداوم فعالیت های پایه ی انسان مانند راه رفتن است. در میان مهره داران تنها انسان دارای قوس کف پا است. ساختار آناتومیکی قوس های عرضی، طولی داخلی و طولی خارجی باعث شکل گیری عملیات پایداری و تولید نیرو برای حرکت بدن به سمت جلو در فعالیت های بدنی انسان می شود. زانو نیز یکی از مفاصل بسیار آسیب پذیر در بدن انسان است که چیزی در حدود 19 تا 23 درصد تمام آسیب ها را به خود اختصاص داده است. زانوی ضربدری و پرانتزی اغلب به عنوان یک دفورمیتی شایع زانو، به ویژه در زنان گزارش می شود. انگشت شست کج نیز یک ناهنجاری شایع، به ویژه در زنان است. حفظ تعادل بدن در حالت ایستاده معمولاً به عنوان مقیاسی برای شناسایی عملکرد اندام تحتانی بدن محسوب می شود. کنترل پاسچر یک عامل بسیار مهم در حفظ تعادل در طی ایستادن، راه رفتن، کار یا مواقع مواجهه با آشفتگی های ناگهانی در زندگی روزمره است. تلاش های اخیر برای تعیین کمیت حس عمقی با استفاده از نتایج اندازه گیری های فرعی، شامل سنجش پایداری پاسچر و نوسانات پاسچر، می باشد لذا هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ناهنجاری های اسکلتی عضلانی کف پای صاف، کف پای گود، زانوی ضربدری، زانوی پرانتزی و انگشت شست کج بر نوسانات پاسچر در وضعیت ایستاده است. تعداد 72 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه بوعلی سینا به روش غیر تصادفی ساده در شش گروه دارای ناهنجاری کف پای صاف، کف پای گود، انگشت شست کج، زانوی ضربدری، زانوی پرانتزی و گروه با راستای نرمال اندام تحتانی، انتخاب شدند. ناحیه و سرعت نوسانات پاسچر در وضعیت های مختلف ایستادن با استفاده از دستگاه FDM-S Foot Pressing force اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل آماری با آزمون آنوای یک راهه در سطح معنی داری 05/0 با استفاده از نرم افزار SPSS ، نسخه ی 20 انجام شد. نتایج این مطالعه نشان داد که گروه با ساختار پای گود و انگشت شست کج بیشترین اختلاف را در فاکتورهای نوسان پاسچر از گروه نرمال داشتند. گروه دارای پای صاف نیز اگرچه در شرایط ایستادن تحت چالش کمتر، اختلاف معنی داری از گروه نرمال نداشت، ولی در شرایط ایستادن تحت چالش بیشتر ضعف و اختلاف خود از گروه نرمال را نشان داد. گروه دارای زانوی پرانتزی مشابه ترین گروه به گروه نرمال بود. هر دو گروه دارای زانوی پرانتزی و ضربدری اختلاف معنی داری از گروه نرمال نداشتند؛ اما گروه دارای زانوی پرا