علی یلفانی

مقدمه: کنترل پاسچر، ظرفیت ذاتی بدن برای حفظ مرکز جرم در محدوده سطح اتکا است . در رابطه با تاثیر انحنای ستون فقرات بر ثبات پاسچر(تعادل)، نتایج متناقضی وجود دارد و اغلب تنها تغییرات یک انحنای ویژه مورد توجه بوده است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی کنترل پاسچر در افراد مبتلا به ناهنجاری پشت تابدار بود. مواد و روش ها: جهت اجرای تحقیق، 35 فرد مبتلا به پشت تابدار و 35 فرد دارای وضعیت طبیعی انتخاب شدند . برای انتخاب آزمودنی های مبتلا به پشت تابدار از عکسبرداری نمای جانبی و محاسبه زاویه تاب( 10 ≥) استفاده شد. برای اندازه گیری میزان جا به جایی سر به سمت جلو از عکسبرداری و محاسبه زاویه کرانیوورتبرال، ب رای اندازه گیری زاویه نیز توسط دستگاه اندازه گیری COP کایفوز سینه ای و لوردوز کمری از اینکلاینومتر دوگانه استفاده شد. شاخص های فشار کف پاها ارزیابی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از آزمون های آماری ضریب همبستگی استفاده شد. P≤ مستقل در سطح معنی داری 0.05 t پیرسون و در جهت قدامی-خلفی و داخلی-خارجی در COP یافته های پژوهش: نتایج تحقیق نشان داد که میزان جا به جایی بین میزان جا به (P≤ آزمودنی های مبتلا به پشت تابدار نسبت به افراد طبیعی به طور معنی داری بیشتر می باشد.( 0.05 در جهت قدامی-خلفی و داخلی-خارجی با میزان جا به جایی سر به سمت جلو ارتباط مثبت و معنی داری COP جایی در جهت قدامی-خلفی و میزان زاویه کایفوز و لوردوز و COP هم چنین بین میزان جا به جایی (P≤ مشاهده شد.( 0.05 (P≤ نسبت کایفوز/لوردوز ارتباط معنی داری مشاهده شد.( 0.05 بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که کنترل پاسچر افراد مبتلا به پشت تابدار نسبت به افراد طبیعی ضعیف تر است. دلیل آن می تواند تاثرات مستقیم و غیرمستقیم ناهنجاری های زنجیره پاسچرال ستون فقرات این افراد می باشد.