چکیده: امروزه ایجاد اشتغال برای جمعیت بزرگ بیکاران، به ویژه دانش آموختگان نظام آموزشی، اصلی ترین و مهمترین دغدغه ی تصمیم گیران و برنامه ریزان کشور است. در واقع، اشتغال پذیری مجموعه ای از سرمایه انسانی، سرمایه اجتماعی، ویژگی ها و رفتارهای شخصی است که احتمال اشتغال و استخدام فرد دانشجو و دانش آموخته را افزایش می دهد. این پژوهش با هدف بررسی پیش آیندها و پیامدهای اشتغال پذیری دانشجویان کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا انجام شد. پژوهش حاضر مبتنی بر روش توصیفی – همبستگی و از انواع مطالعات کمی است. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان سال سوم و چهارم کارشناسی و کلیه دانشجویان دوره کارشناسی ارشد و دکتری رشته کشاورزی در دانشگاه بوعلی سینا بود که در سال تحصیلی 1401 در رشته های مختلف کشاورزی مشغول به تحصیل بودند (420 N=). اطلاعات مورد نیاز با استفاده از روش های اسنادی و کتابخانه ای و همچنین پرسشنامه به عنوان مهمترین ابزار گردآوری شد. برای تعیین روایی پرسشنامه از نظرات اساتید و صاحب نظران مربوطه استفاده شد. ارزیابی پایایی نیز در مرحله پیش آزمون با تکمیل 30 پرسشنامه از جامعه آماری مورد بررسی صورت گرفت که با استفاده از آلفای کرونباخ ضریب آلفا برای بخش های مختلف بین 69/0 تا 92/0 به دست آمد. حجم نمونه براساس جدول بارتلت و همکاران (2001)، 200 تن تعیین شد. داده های به دست آمده توسط نرم افزارSPSS و SmartPLSو با استفاده از آزمون های آماری مختلف تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل معادلات ساختاری نشان داد که در بین پیش آیندهای مسیرشغلی (متغیرهای فردی و موقعیتی)، تنها سازگاری مسیرشغلی و سرمایه روانشناختی با اشتغال پذیری درک شده رابطه مثبت و معنی داری داشتند. همچنین، وضعیت ادراک شده بازار کار با اشتغال پذیری درک شده رابطه منفی و معنی داری داشت. ولیکن نتایج نشان داد که سایر متغیرهای فردی و موقعیتی رابطه معنی داری با اشتغال پذیری درک شده دانشجویان کشاورزی نداشتند. از طرف دیگر، اشتغال پذیری درک شده با هر سه متغیر پیامد مسیرشغلی یعنی رضایت مسیرشغلی، اکتشاف مسیرشغلی و برنامه ریزی مسیرشغلی رابطه مثبت و معنی داری داشتند. یافته های این پژوهش می تواند به مشاوران، آموزشگران و برنامه ریزان حوزه اشتغال در تدوین دوره های آموزشی و برنامه های مناسب کمک نماید.
