منطقه مورد مطالعه در شمال باختر همدان، در پهنه دگرگونی- ماگمایی سنندج سیرجان قرار گرفته است. در این منطقه رخنمون سنگ های گرانیت، دیوریت، گابرو و هورنفلس دیده می شود. تمرکز دگر ریختی ها در امتداد پهنه های برشی سبب تشکیل ساختار های میلونیتی شده است و بافت آنها مستقیما با نرخ استرین، شکل بیضو ی استرین نهایی و جهت گی ری ترجیحی آن مرتبط است. از نظر تقسیم بندی میلونیت ها بر اساس درصد خمیره و پورفیروکلاست، فابریک سنگهای این قسمت پروتومیلونیت و میلونیت هستند. سنگهای نفوذی منطقه شواهد ساختارهای ماگمایی ، حالت انتقالی و حالت جامد را نشان می دهند. از مهمترین شواهد ساختاری حالت جامد تشکیل برگواره و خطواره میلونیتی در این قسمت از توده الوند است و مهمترین شواهد دگر ریختی جریان ماگمایی در این توده جهت یابی ترجیهی بلور های کشیده شکل دار فلدسپار بدون تغییر شکل داخلی آن ها است. شواهد حالت انتقالی)ساب ماگمایی( نیز به دلیل حضور مقداری مذاب و تغییر شکل ناحیه ای اعمال شده به منطقه توسط شواهدی مانند شکستگی هایی که با کانی های دیگر پر شده ثبت گردیده است. با توجه به شواهد موجود و اندازه گیری های انجام شده در این توده، چون جهت یابی های درون توده و حاشیه آن در نزدیک همبری هم جهت با زون برشی موجود در این منطقه است، تغییر شکل همزمان با نفوذ ماگما یا همزمان با تکتونیک بودن آن را قابل تصور می کند. هدف از این مطالعه بررسی شواهد دگرشکلی )شواهد جریان ماگمایی، شواهد حالت انتقالی)ساب ماگمایی(، شواهد حالت جامد( می باشد. با توجه به شواهد صحرایی و مطالعه مقاطع نازک در جهت صفحه XY بیضوی استرین نشان میدهد که پهنه برشی مورد مطالعه حرکت شیب لغز معکوس دارد.
