اشرف ترکیان

چکیده: منطقه مورد مطالعه (کوه سیناوند) در شمال غرب پهنه سنندج - سیرجان و شمال شرق سنقر در استان کرمانشاه و با مختصات 56 34- 58 34 ، 54 47 - 56 47 واقع شده است. براساس مشاهدات صحرایی و ویژگی های کانی شناسی، این کوه سیناوند شامل انواع سنگهای اسیدی تا حدواسط (گرانیت تا دیوریت) و سرشار از انکلاوهای میکروگرانولار مافیک از جنس دیوریت با میزبانی، سنگ های گرانیتی وگرانودیوریتی است. انکلاوهای دیوریتی با ترکیب کانی شناسی پلاژیوکلاز، آمفیبول و گاهی آلکالی فلدسپار و کوارتز و نیمه بیضوی، زاویه دار و دندانه دارند و در محل تماس با سنگ میزبان شان دارای حاشیه انجماد سریع هستند. با توجه به نتایج آنالیز میکروپروپ آمفیبولهای سنگ میزبان گرانودیوریتی و انکلاو دیوریتی از نوع کلسیک و از زیر مجموعه منیزیوهورنبلند و آمفیبول سنگ میزبان گرانیتی ازنوع هاستینگزیت می باشد. مطالعات کانی-شناسی و شیمی کانی نشان داد که سرشت ماگما متعلق به سری کالک آلکالن و ماگمای گرانیتوئیدی ازنوع I بوده و منشا ماگمای اولیه برای انکلاو دیوریتی و سنگ میزبان گرانودیوریتی پوسته زیرین حاصل ازحاشیه ورقه همگرا است. نفوذ این مجموعه در یک محیط وابسته به قوس آتشفشانی در حاشیه فعال قاره ای می باشد که با توجه به پیشینه زمین شناسی منطقه، با فرورانش پوسته اقیانوسی نئوتتیس به زیر ایران مرکزی همراه بوده است . براساس مقدار Al موجود درآمفیبول، فشار64/2 کیلوبار برای نفوذ انکلاو دیوریتی تعیین شد. استفاده از ترمومتر آمفیبول – پلاژیوکلاز میانگین با دمای 737 برای جایگزینی ماگمای دیوریتی تشخیص داده شد.