منطقه مورد پژوهش در شمالشرق کرمانشاه (کوه سیناوند) در زون سنندج-سیرجان قرار گرفته است. براساس مشاهدات صحرایی و اختصاصات پتروگرافی سنگ میزبان عمدتا گرانودیوریتی و انکلاوهای دیوریتی تشکیل شده است. انکلاوهای موجود در سیناوند از نوع انکلاوهای میکروگرانولار مافیک می باشد. ترکیب سنگ شناسی این انکلاوها از جنس دیوریت و بافت اینترگرانولار را نشان می دهند. فراوانترین کانی های موجود در انکلاوها پلاژیوکلاز و آمفیبول است آلکالی فلدسپار و کوارتز در مقادیر کمتری حضور دارند. کانی های فرعی شامل اسفن، آپاتیت، زیرکن و کانی های فلزی می باشد. اشکال انکلاوها به منظور بررسی امیختگی ماگمای فلسیک و مافیک مورد استفاده قرار می گیرد. این انکلاوها دارای اشکال بیضوی تا زاویه دار و نامنظم در محل تماس با سنگ میزبان-شان دارای حاشیه انجماد سریع هستند.
