بازالت های پلیوکواترنری محور قروه بیجار در امتداد زاگرس و به فاصله 100 کیلومتری از تراست اصلی زاگر قرار گرفته اند. این سنگ ها بخشی از بازوی شمالی سنندج سیرجان هستند که همدان تبریز نامیده می شود. الیوین های موجود در سنگ های بازالتی آلکالن محور قروه بیجار بطور عمده ترکیب فورستریتی دارند. این کانی ها که همراه با کلینوپیروکسن و میکرولیت های پلاژیوکلاز و پیروکن در یک خمیره شیشه ای با بافت پورفیری و میکرولیتک پورفیری قرار گرفته اند. مذاب های درگیر موجود در این کانی ها اغلب بیضی شکل و در برخی موارد دارای شکل نا منظم هستند. نتایج حاصل از سنجش دما وفشار بر مبنای تعادل بین مذاب های درگیر و هسته بلورهای کلینوپیروکسن دما بدام افتادن این مذاب ها را بین 1118 تا 1324 درجه سانتی گراد و فشار 5 تا 12 کیلو بار تخمین زده است که با دمای تبلور بلورهای الیوین و تشکیل هسته بلورهای کلینوپیروکسن معادل است.
