عبداله طاهری تیزرو

آبهای زیرزمینی مهمترین منبع تأمین آب مورد نیاز شرب و کشاورزی میباشند بنابراین اطلاع از کیفیت آن جهت مدیریت صحیح منابع آب ضروری است. هدف از انجام این پژوهش، تعیین بهترین روش میان یابی جهت بررسی و تحلیل مکانی کیفیت آب زیرزمینی برای مصارف کشاورزی است. در این پژوهش از اطلاعات کیفی 42 حلقه چاه مشاهداتی در سالهای 92-83 استفاده شد. رابطه تجربی بین TDS و EC برای منطقه فومنات با رابطه جهانی آن تفاوت چندانی نداشت. همچنین مشخص شد SAR منطقه بیشتر متأثر از غلظت Na بود. کیفیت آب منطقه براساس طبقهبندی ویلکاکس در ردهی کمی شور و شور قرار گرفت. تجزیه و تحلیل مقایسهای بین روشهای زمین آمار (کریجینگ، کوکریجینگ و معکوس فاصله وزنی) نشان داد که روش کوکریجینگ به طور میانگین با RMSE به مقدار 655/9 و MAE به مقدار 755/6 و R2 به میزان 6/0 نتایج بهتری در برآورد غلظت پارامتر های کیفی در منطقه مورد بررسی داشت. با بررسی نقشه تغییرات مکانی EC و SAR در بازه 5 ساله (87-82 و92-87 ) مشخص شد که غلظت آن ها در شرق دشت بیشتر از غرب و در مرکز دشت دارای روند افزایش غلظت بوده است. همچنین حاشیههای غرب و جنوب غربی دشت بهترین مناطق برای مصارف کشاورزی از نظر غلظت کمتر EC و SAR میباشند.