متعاقب جنگ های اول و دوم جهانی و در راستای مقابله با اقدامات سرکوب گرانه و عدم رعایت حقوق افراد توسط دولت های اقتدار گرا، مکاتبی پدید آمدند که مطالعات خویش را در زمینه حقوق و آزادی های افراد به ویژه حقوق متهمین و محکومین متمرکز ساختند. باانتشار نظریات صاحب نظران این مکاتب و صدور اعلامیه های متعدد در سطح بین المللی، به تدریج نظام حقوق کیفری متحول گردید و اکثریت دولت ها برای حفظ جایگاه خود در صحنه جهانی، تحت تأثیر این اعلامیه ها تغییراتی در قوانین داخلی خود ایجاد کردند. بدیهی است چنین تحولی مرهون پیدایش یک نظام حقوقی جدید تحت عنوان نظام حقوق بشر است؛ نظامی که در پرتو اسناد حقوق بشری شکل گرفته و واجد ضمانت اجرا شده است. در این میان ، زندانیان و بازداشت شدگان به دلیل محدودیت های حاکم بر زندان و بازداشت گاه در معرض خطر بیشتری نسبت به بیماری های مسری قرار دارند و به همین دلیل، اقدامات پیشگیرانه در این محیط از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
