ایران کشوری یک پارچه در عین حال با قومیت و ادیان متفاوت می باشد لذا وجود افکار و عقاید گوناگون در چنین کشوری اجتناب ناپذیر است. وجود چنین شرایطی بستر مناسبی را برای ظهور فرقه های گوناگون در ایران فراهم نموده که برخی از این فرقه ها به گروه های مجرمانه ای با انگیزه دینی تبدیل میگردند . لیکن حقوق کیفری ایران در مقابله با چنین جرایمی قانونی واحد نداشته و اخیرا با الحاق دو ماده قانون تعزیرات و مجازات های بازدارنده در راستای جرم انگاری این جرایم به صورت خاص قدم برداشته است لیکن این جرم انگاری بدون در نظر گرفتن دلایل اصلی گرایش جوانان به فرقه ها بوده است که دارای نواقصی می باشد. از جمله نواقص موجود می توان به استفاده از واژگانی اشاره کرد که علمی و عملی نبوده ، دارای ابهام بوده و تفاسیر زیادی از واژگان به کار رفته وجود دارد.
