مسئولیت کیفری به معنای قابلیت شخص برای تحمل تبعات رفتار مجرمانه ارتکابی است که در صورت دارا بودن شرایط و فقدان موانع، مرتکب قابلیت تحمّل مجازات را خواهد داشت. اطفال و نوجوانان جزء آسیب پذیرترین اقشار جامعه هستند و والدین و سایر اقشار جامعه که به نحوی در قبال این قشر دارای وظایفی هستند اگر در انجام وظایف خویش کوتاهی نمایند، دارای مسئولیت کیفری بوده و باید پاسخگوی اقدامات خویش باشند. این وظایف ایشان یا ناشی از فعل است و یا ناشی از ترک فعل. در این پژوهش به مسئولیت کیفری ناشی از ترک فعل پرداخته شده است و هدف از انجام این پژوهش، بررسی مسئولیت های کیفری مبتنی بر ترک فعل در قانون حمایت از اطفال و نوجوانان، در قبال این قشر است و با بررسی منابع کتابخانه ای (استفاده از کتب و مقالات و مجلّات و قوانین و تحلیل شخصی ) و نیز تحلیل مواد قانونی مرتبط با موضوع، تا حد امکان، مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش ابتدائاً به بررسی واژه های مرتبط با پژوهش پرداخته شده و مبانی نظری که برای روشن شدن اصل موضوع مفید به نظر می رسید توضیح داده شده و سپس نسبت به تحلیل مواد قانونی اقدام گردید و انتقاداتی که وارد بود نیز بیان شد. آنچه که پس از انجام پژوهش می توان گفت این است که قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب 1399 هر چند دارای نواقصی است ولکن در بسیاری از موارد از اطفال و نوجوانان حمایت مناسبی را به عمل آورده است و در خصوص اشخاص حقوقی نیز ضمانت اجراهای تعیین شده در قانون حمایت ازاطفال و نوجوانان، قابل تسرّی به اشخاص دولتی اعم از درمقام اعمال حاکمیت و درغیر مقام اعمال حاکمیت نیست ولکن با توجه به ماده 20 قانون مجازات اسلامی، در خصوص اشخاص حقوقی غیردولتی درصورتی که در مقام اعمال حاکمیت نباشند ، قابلیت اعمال را دارند
