چکیده: تعامل آیین دادرسی کیفری با جرم شناسی باعث شده تا یافته های جرم شناسی به تدریج بر آیین دادرسی اثر گذارد، که این آثار در قانون جدید محسوس تر است. قانونگذار با رویکرد متناسب بودن تعقیب به دادستان اختیار ارزیابی تعقیب و عدم تعقیب عمومی را با توجه به شرایط و تشریفات قانونی اعطا می کند. به عبارت دیگر دادستان در پرتو این رویکرد، در مورد سودمندی یا عدم سودمندی تعقیب کیفری تصمیم می گیرد. تحت تأثیر رویکرد متناسب بودن تعقیب و نظریه برچسب زنی و به طور خاص نهاد قضا زدایی جایگزین های تعقیب کیفری از جمله بایگانی پرونده، تعلیق تعقیب، به نوعی معامله اتهام و کیفر دادخواست شفاهی در قانون 1392 پیش بینی شده است.با صدور قرار بازداشت موقت فرد در محیط ناسالم بازداشتگاه قرار گرفته و در نتیجه در مسیر کسب یک هویت جدید قرار میگیرد و ممکن است فرد را به سوی ارتکاب اعمال مجرمانه هدایت کند.فعالیت جرم شناسان برچسب زنی و انتقادهای آنان به قرار بازداشت باعث شده تا دامنه این قرار در قانون 1392 کاهش پیدا کند.
