با وجود گسترش سریع شهرها و در همین راستا تخریب زمین های بکر و نزدیک به طبیعی و تبدیل آنها به مناطق مسکونی می توان تغییر و تحولات عظیمی را در تاکسون های گیاهی و جانوری محدوده های شهری مشاهده کرد و شهرها را به عنوان اکوسیستم های ناپایدار و آشیانه های اکولوژیکی مناسب و حیاتی برای گروه کثیری از گونه های بیولوژیکی معرفی نمود. طی چند دهه اخثر به خاطر شناخت بیوتوپ های شهری و موقعیت بیولوژیکی حساس آنها در مناطق انتروپوژنی دانش اکولوژی شهری با سرعت زیادی در جهت پژوهش معرف، حفظ و شناخت طبیعت های شهری فعالیت های ارزنده ای را تا کنون انجام داده است. با معرفی و مثالی از دره مرادبیگ و تاکسون های گیاهی آن به عنوان یک اکوسیستم حیاتی می توان موقعیت و اهمیت علم اکولوژی شهری و چگونگی شناخت طبیعت های آنتروپوژنی و حفاظت کامل از آنها را به خوبی درک نمود. دره مرادبیگ و باغات آن که معرف ترکیبی از تعداد فراوانی گونه های مختلف گیاهی ، چه خودروی و یا کاشته شده است، به عنوان یکی از آخرین بازمانده های طبیعت های شهری نزدیک به شهر همدان معرفی می گردد که متاسفانه به تدریج در معرض تخریب و دگرگونی شدید فلوریستیکی قرار گرفته است. بسیاری از باغ های این دره در حال تخریب و عقب نشینی هستند و به جای آنها ساختمان های مسکونی و تجاری با سرعت زیادی در حال پیشرفت می باشند. حفاظت از باغات این دره که معرف بخشی از تاریخ و فرهنگ ایران زمین نیز محسوب می گردد، نشانه ارزش گذاشتن به گذشته و تاریخ این مرز وبوم است.
