با گسترش سریع شهرها و در همین راستا تخریب زمین های بکر و نزدیک به طبیعی و تبدیل آنها به مناطق مسکونی می توان تغییر و تحولات عظیمی را در تاکسون های گیاهی و جانوری محدوده های شهری مشاهده کرد و شهرها را به عنوان اکوسیستم های ناپایدار و آشیانه های اکولوژیکی مناسب و حیاتی برای گروه کثیری از گونه های بیولوژیکی معرفی نمود. طی چند دهه اخیر به خاطر شناخت بیوتوپ های شهری و موقعیت بیولوژیکی حساس آنها در مناطق آنتروپوژنی دانش نوین اکولوژی شهری با سرعت زیادی در جهت پژوهش معرفی حفظ و شناخت طبیعت های شهری فعالیت های ارزنده ای را انجام داده است. با معرفی و مثالی از دره مرادبیگ و تاکسون های گیاهی آن به عنوان یک اکوسیستم حیاتی، می توان موقعیت و اهمیت علم اکولوژیکی شهری و چگونگی شناخت طبیعت های آنتروپوژنی و حفاظت کامل از آنها را به خوبی درک نمود. دره مرادبیگ و باغات آن که معرف ترکیبی از تعداد فراوانی گونه های مختلف گیاهی، چه خودروی و یا کاشته شده است، به عنوان یکی از آخرین بازمانده های طبیعت های شهری نزدیک به شهر همدان معرفی می گردد که متاسفانه به تدریج در معرض تخریب و دگرگونی شدید فلوریستیکی و تجاری با سرعت زیادی در حال پیشرفت می باشند. حفاظت از باغات این دره که معرف بخشی از تاریخ و فرهنگ ایران زمین نیز محسوب می گردد، نشانه ارزش گذاشتن به گذشته و تاریخ این مرز و بوم است. طی مطالعه فلوریستیکی که در بیوتو پ های مختلف دره مرادبیگ صورت گرفتند (منطقه مسکونی یا به عبارتی شهری، محدوده باغ ها، منطقه خارج از این دو) جمعاً 348 گونه متعلق به 230 جنس از 61 تیره جمع آوری شدند. از این تعداد گونه بیشترین گونه ها به ترتیب مربوط به تیره های کاسنی (با 12%)، نخودیان (با 9%)، گندمیان (با 8%)، نعائیان (با 7%)، گل سرخ (با 6%)، گاوزبان (با 6%)، کلم (با 5%) و چتریان (با 5%) می گردد.
