بهمنظور بررسی واکنش ارزن معمولی به تنش خشکی و کاربرد سیلیکون، آزمایشی مزرعهای بهصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار در شرایط همدان در سال زراعی 1331 انجام شد. تیمارهای آبیاری )به ترتیب آبیاری پس از 60، 90 و 120 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس (A) در کرتهای اصلی و چهار روش کاربرد سیلیکون )بدون مصرف )شاهد(، محلولپاشی، محلولپاشی + مصرف با آب آبیاری و مصرف با آب آبیاری( در کرتهای فرعی قرار داشتند. نتایج نشان داد که تنش شدید خشکی باعث بیشترین کاهش در عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک ارزن شد. تنش کمبود آب از طریق کاهش تعداد سنبله در بوته و کاهش تعداد دانه در سنبله سبب کاهش عملکرد دانه شد. مقایسه تیمارهای سیلیکون نشان داد که مصرف سیلیکون با آب آبیاری + محلولپاشی بیشترین وزن دانه را داشت. در تنش متوسط کمآبی، محلولپاشی + مصرف با آب آبیاری سیلیکون میتواند باعث بهبود عملکرد دانه گردد. همچنین با کاهش مقدار آبیاری تا حد تنش متوسط حدود 11 % ولی با اعمال تنش شدید حدود 33 % افت تولید در عملکرد بیولوژیک مشاهده شد.
