به منظور ارزیابی تأثیر محلول پاشی روی و نیتروژن بر رشد، عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم گندم، آزمایشی در سال زراعی 1398-1397 در شهرستان رباط کریم به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عامل اول شامل بدون کود (محلول پاشی با آب)، محلول پاشی روی، محلول پاشی نیتروژن، محلول پاشی روی و نیتروژن و عامل دوم ارقام گندم پیشتاز و سیوند بود. نتایج نشان داد اثرمتقابل رقم و کود بر طول سنبله، وزن هزار دانه، تعداد سنبلچه در سنبله، عملکرد دانه، شاخص برداشت، درصد پروتئین دانه، درصد روی دانه، حداکثر شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول و ماده خشک کل معنی دار بود. در اغلب صفات مورد مطالعه، محلول پاشی توام سولفات روی و نیتروژن نسبت به محلول پاشی انفرادی و همچنین محلول پاشی با آب برتری داشت. بیشترین عملکرد دانه با محلول پاشی توام روی و نیتروژن در رقم پیشتاز با 5/7 تن در هکتار و کمترین میزان آن در رقم سیوند با تیمار بدون کود معادل 4/4 تن در هکتار حاصل شد. میزان افزایش عملکرد دانه در محلول پاشی همزمان روی و نیتروژن نسبت به شاهد (بدون کود) در رقم پیشتاز و سیوند به ترتیب 67 و43 درصد بود. همچنین در تیمار مذکور میزان افزایش درصد پروتئین دانه در رقم پیشتاز و سیوند به ترتیب برابر با 27 و31 درصد و نیز میزان افزایش محتوای روی دانه معادل 49 و 95 درصد بود. در کل، می توان گفت رقم پیشتاز واکنش مثبت بیشتری نسبت به رقم سیوند به محلول پاشی با روی و نیتروژن نشان داد.
