علی سپهری

به منظور بررسی اثر تیمارهای هورمونی و غیرهورمونی بر بهبود خصوصیات جوانه زنی، گیاهچه ای و فیزیولوژیکی بذور زوال بادام زمینی تحت تنش های خشکی و شوری، 14 آزمایش مجزا به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار طی سال های 1393 تا 1395 در آزمایشگاه و گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان اجرا شد. آزمایش های جوانه زنی با پرایمینگ بذور زوال یافته و زوال نیافته به مدت 18 ساعت با آب مقطر (هیدروپرایمینگ)، سیتوکینین (غلظت های 50، 100 و 150 قسمت در میلیون)، جیبرلین (غلظت های 50، 100 و 150 قسمت در میلیون)، پراکسید هیدروژن (غلظت های 50، 100 و 150 میکرومولار) و نیتروپروساید سدیم (غلظت های 50، 100 و 150 میکرومولار) و بدون پرایم درسطوح مختلف تنش خشکی (صفر، 4/0-، 6/0- و 8/0- مگاپاسکال پلی اتیلن گلایکول) و شوری (صفر، 50، 100 و 150 میلی مولار کلرید سدیم) انجام شد. بطور کلی پرایمینگ بذر اثر منفی زوال را در شرایط خشکی و شوری بر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول گیاهچه، شاخص بنیه بذر، هدایت الکتریکی، کربوهیدرات ها و پروتئین های محلول، محتوای مالون دی آلدهید، فعالیت کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز کاهش داد. در این خصوص پرایمینگ با 150 قسمت در میلیون سیتوکینین بهترین تاثیر را در تنش خشکی داشت، به طوری که در پتانسیل 8/0- مگاپاسکال فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز را نسبت به بذور پرایم نشده به ترتیب 5/25، 9/17 و 2/45 درصد افزایش داد. در تنش شوری، پرایمینگ با نیتروپروساید سدیم اثر بیشتری نسبت به سایر تیمارها داشت، به طوری که غلظت 150 میکرومولار آن در شوری150 میلی مولار، فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و آسکوربات پراکسیداز را نسبت به بذور پرایم نشده به ترتیب 5/29، 7/15 و 6/25 درصد افزایش داد. در بررسی گلدانی گیاهچه ها، اثر محلول پاشی با کلریدکلسیم (صفر،5 و 15 میلی مولار)، نیتروپروساید سدیم (صفر،2 و 6 میلی مولار) و اسید آبسیزیک (صفر، 5 و 15 میکرومولار) در آزمایش-های مجزا تحت تنش خشکی (بدون تنش ، 50 و 70% ظرفیت گلدانی) و شوری (بدون تنش ، 2 و 4 دسی زیمنس بر متر) مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج آزمایش های جوانه زنی، در بررسی گیاهچه ای، بذور با غلظت 150 قسمت در میلیون سیتوکینین برای تنش خشکی و با 15