علی سپهری

اثر مواد ضد تعرق بر میزان انتقال مواد از اندام ذرت (Sc-500)تحت تنش رطوبتی، طی آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در سال زراعی 1388 در همدان بررسی شد. آبیاری شامل 60، 90 و 120 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر و مواد ضد تعرق شامل سالیسیلیک اسید ، پاکلوبوترازول و شاهد بودند. محلول پاشی مواد ضد تعرق با غلظت های 5/0 میلی مولار برای سالیسیلیک اسید و 50 میلی گرم در لیتر برای پاکلوبوترازول انجام شد. سالیسیلیک اسید در تیمار 90 میلی متر تبخیر، انتقال مجدد از ساقه و برگ را 15/20 و 59/34 درصد و در تیمار 120 میلی متر تبخیر 55/23 و 95/37 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. مصرف پاکلوبوترازول در تیمار 90 و 120 میلی متر تبخیر انتقال مجدد از ساقه را به میزان 33/13 و 51/16 درصد و از برگ به مقدار 38/27 و 96/29 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. کارایی و مشارکت انتقال مجدد مواد با مصرف سالیسیلیک اسید و پاکلوبوترازول در تیمار 90 و 120 میلی متر تبخیر افزایش معنی داری نسبت به تیمار شاهد داشتند. در تیمار 60 میلی متر تبخیر، مقدار، کارایی و سهم انتقال مجدد از ساقه، برگ و برگ بلال در تیمار سالیسیلیک اسید کاهش و در تیمار پاکلوبوترازول افزایش یافت. بیشترین عملکرد دانه با 10267 کیلوگرم در هکتار از محلول پاشی سالیسیلیک اسید در تیمار 60 میلی متر تبخیر به دست آمد. سالیسیلیک اسید در تیمار 60، 90 و 120 میلی متر تبخیر عملکرد دانه را به ترتیب 84/15، 82/20 و 74/29 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. پاکلوبوترازول در شرایط 60 میلی متر تبخیر سبب کاهش عملکرد دانه و مصرف آن در 90 و 120 میلی متر تبخیر باعث افزایش عملکرد دانه به ترتیب به میزان 52/17 و 65/21 درصد نسبت به شاهد شد. بنابراین استفاده از مواد ضد تعرق مانند سالیسیلیک اسید و پاکلوبوترازول برای کاهش آثار تنش کم آبی در ذرت پیشنهاد می شود.