کمبود آب مهم ترین عامل غیرزیستی محدودکننده، برای دستیابی به عملکرد پتانسیل گیاهان زراعی است. تأثیر مصرف سیلیکون بر عملکرد ارزن معمولی تحت شرایط تنش خشکی در مزرعه، بصورت آزمایشی شامل سه دور آبیاری پس از 60 (بدون تنش)، 90 (تنش متوسط) و 120 (تنش شدید) میلی متر تبخیر و چهار روش مصرف سیلیکون شامل بدون مصرف (شاهد)، محلول-پاشی، محلول پاشی به اضافه مصرف به همراه آب آبیاری و مصرف به همراه آب آبیاری، در سال زراعی 1391، در قالب طرح بلوک-های کامل تصادفی به صورت کرت های یک بار خرد شده با سه تکرار در همدان اجرا شد. نتایج نشان داد که اثر تنش و سیلیکون بر کلیه صفات به استثناء راندمان مصرف آب تحت شرایط تنش و تعداد دانه در سنبله بعد از مصرف سیلیکون معنی دار بود. عملکرد بیولوژیک و دانه به ترتیب در تنش متوسط 15 و 22 درصد و در تنش شدید 33 و 42 درصد کاهش داشتند. اثر متقابل خشکی و سیلیکون بر وزن هزار دانه، عملکرد دانه و راندمان مصرف آب معنی دار بود. مصرف سیلیکون به صورت محلول پاشی به-اضافه مصرف به همراه آب آبیاری بیش ترین اثر مثبت را بر وزن دانه، راندمان مصرف آب، شاخص برداشت و نسبت فایده به هزینه داشت. آنالیز تحلیل اقتصادی تیمارها افزایش نسبت فایده به هزینه را در هر سه روش مصرف سیلیکون نشان داد ولی افزایش در روش محلولپاشی توام با آب آبیاری بیشتر بود لذا توصیه می شود، در مصرف سیلیکون از هر دو روش به طور توأم استفاده شود.
