منطقه آتشفشانی دخان، غرب ساوه، مابین زون ارومیه -دختر و زون سنندج سیرجان و در زمره آتشفشانهای کواترنری محسوب می شود. ترکیب ماگمای این منطقه اولترابازیک است. علت خروج گدازههای منطقه نوبران، ناشی از شکستگیهای عمیق لیتوسفری میباشد که در نتجه فعالیتهای تکتونیکی فرعی در دوران کواترنری به وقوع پیوسته است. سنگ های منطقه مال نفلینیت والیوین مال نفلینیت و دارای سرشت آلکالن میباشد. این سنگها در نمونه دستی متراکم، سخت، مالنوکرات )خاکستری تا خاکستری تیره( و دارای ساخت پورفیری و با زمینه بسیار دانه ریز میباشند. همچنین بافت غالب موجود در این سنگها، هیالومیکروپورفیری، حفره دار و بعد از آن گلومروپورفیری است .کانیهای اصلی سنگ های منطقه شامل کلینوپیروکسن، الیوین و نفلین، کانیهای فرعی دیده شده شامل پالژیوکالز، اپاک، فلوگوپیت و کانی ثانویه شامل ایدنگزیت و کلسیت میباشد. در بلورهای الیوین پدیده ایدنگزیتی شدن دیده میشود. کلینوپیروکسنهای منطقه از نوع Fe- Mg-Caدار هستند و معموال زونینگ نشان میدهند.
