مجموعه پلوتونیک الوند در زون سنندج- سیرجان و در جنوب و غرب همدان واقع است. مطالعات سنگ نگاری نشان می دهد این توده از سنگ های نفوذی مافیک، گرانیتوئیدهای پورفیروئید و لوکوکرات همراه با آنکلاوهای سورمیکاسه، میکروگرانولار مافیک و میکروگرانولار فلسیک و هورنفلسی تشکیل شده است. مطالعات صحرایی، سنگ نگاری و ژئوشیمیایی نشان می دهند که آنکلاوها، سنگ میزبان و سنگ های مافیک دارای سرشت کالک آلکالن هستند و از نظر شاخص اشباع از آلومین (ASI) سنگ میزبان در محدوده پرآلومین، آنکلاوهای میکروگرانولار مافیک و سنگ های مافیک در محدوده متاآلومین و مرز متاآلومین و پرآلومین قرار دارند. براساس نمودارهای عنکبوتی، در کلیه سنگ ها تهی شدگی از عناصر HFSE و غنی شدگی از عناصر LILE مشاهده می شود که از ویژگی های سنگ های مناطق فرورانش است. پیچیدگی موفولوژی آنکلاوها نشانگر ظهور ساختارهای فرکتال در آنکلاوهای الوند تاییدی بر فرآیند اختلاط ماگمایی در این توده است. ابعاد فرکتال آنکلاوها بین 08/1 تا 21/1 متغیر است و در نمودار ستونی مد آن 1/1 است. بر پایه بعد فرکتال آنکلاوها، نسبت لگاریتم گرانروی سنگ میزبان به آنکلاو، طیفی از 48/0 تا 74/0را نشان می دهد و مد آن در نمودار ستونی 51/0 است. از آنجایی که آنکلاوهای میکروگرانولار مافیک در توده پلوتونیک الوند به اشکال مختلف دیده می شوند، این مسئله پیشنهاد می دهد که اثرات آمیختگی ماگمایی (اختلاط مکانیکی) روی آنکلاوها و میزبان در قسمت های مختلف شمال توده الوند متفاوت بوده است به طوری که هر چه از مرز توده مافیک به سمت مرکز توده گرانیتوئیدی نزدیک می شویم اندازه آنکلاوها کوچکتر، تعداد کمتر و بعد فرکتال در آنها کاهش می یابد.
