اصغر سیف

مقدمه و هدف: والگوس داینامیک زانو به عنوان یک ریسک فاکتور رایج برای آسیب های حاد و آسیب های ناشی از استفاده بیش از حد اندام تحتانی از جمله سندروم درد پلاتلوفمورال(PFP)، آسیب ACL، استئوآرتریت زانو، اسپرین MCL، آسیب غضروف و منیسک زانو مطرح شده است. والگوس داینامیک زانو حین کاهش شتاب و فرود در فعالیتهای ورزشی عامل بسیاری از آسیب های حاد و مزمن زانو می باشد، لذا هدف از تحقیق حاضر تاثیر کینزیوتیپ بر کنترل پاسچر، کینماتیک و حس عمقی مفصل زانو در زنان فعال دارای والگوس داینامیک زانو می باشد. روش تحقیق: در این کارآزمایی تصادفی کنترل شده 26 زن دارای والگوس داینامیک زانو به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و پلاسبوکنترل قرار گرفتند. زوایای فلکشن و والگوس زانو حین فرود تک پا با استفاده از روش ارزیابی دوبعدی محاسبه شد، تعادل ایستای افراد با استفاده از تست Bess ، تعادل پویا با استفاده از تستY و حس عمقی با استفاده از گونیامتر اندازه گیری شد. کینزیوتیپ به مدت 48 ساعت برای گروه تجربی اعمال شد در صورتی که گروه پلاسبوکنترل، چسب کاغذی را به عنوان پلاسبو دریافت کردند. برای تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کواریانس استفاده شد. (P≤0/05) یافته ها: پس از اجرای مداخله کینزیوتیپ، زاویه والگوس زانو در مقایسه با پیش آزمون و گروه پلاسبوکنترل کاهش معناداری یافت، در صورتی که گروه پلاسبوکنترل پیشرفتی نداشتند. حس عمقی مفصل زانو و تعادل پویا در مقایسه با گروه پلاسبوکنترل بهبود معناداری داشتند. در زاویه فلکشن زانو و تعادل ایستا در مقایسه با گروه پلاسبوکنترل قبل و بعد از اعمال کینزیوتیپ تغییر معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: کینزیوتیپ منجر کاهش زاویه والگوس زانو، بهبود تعادل پویا و کاهش خطای حس عمقی در زنان فعال دارای والگوس داینامیک زانو شد، لذا پیشنهاد می شود از این مداخله برای پیشگیری از آسیب های ACL و PFPS استفاده شود