اگرچه کانت در نقد قوه حکم ظاهراً زیبایی طبیعی و زیبایی هنری را از هم جدا می کند اما در ادامه طوری سخن می گوید که انگار تمایزی جوهری بین این دو نوع زیبایی قائل نیست و زیبایی هنری را می توان همان زیبایی طبیعی دانست. البته کانت این مطلب را به صراحت بیان نکرده اما با توجه به نکاتی اساسی که در نقد سوم بیان می کند می توان گفت که همان طور که طبیعت در مواردی بدون دخالت انسان به خلق آثار طبیعی زیبا می پردازد اما در مواردی هم از مجرای نوادری از انسانها (نوابغ) به این آفرینش دست می زند، بدون این که نابغه از آنچه از طریق طبیعت بر او گذشته است آگاه و قادر به توضیح آن باشد. بنابراین جایگاه نبوغ در زیبایی شناسی کانت جایگاهی اساسی است و بدون آن نمی توان آثار هنری زیبا را به عنوان دنباله ای از زیبایی های طبیعی توضیح داد. دیدگاه کانت درباب نبوغ بسیار بدیع است و با مقایسه این دیدگاه با سایر دیدگاهها درباب نبوغ می توان به اصالت دیدگاه او درباب نبوغ پی برد.
