کیده اینگاردن پدیدارشناس واقعگرایی است که معتقد است هوسرل در کتاب پژوهشهای منطقی نوعی واقعگرایی را پذیرفته که مبنای آن تمایز صریح واقعیت و آگاهی است. اعتقاد به این تمایز و دیدگاه واقعگرایی با آغاز تفکر استعلایی هوسرل رها شده و جای خود را بهمحوریت آگاهی و در نتیجه ایدئالیسم استعلایی میدهد. اینگاردن با این چرخش ناگهانی مخالفت ورزیده و معتقد است که تفکر استعلایی به دلیل هدف و روش موردِ نظر خود خالی از نقص نیست. کلیت ایدئالیسم استعلایی که از نظر اینگاردن نتیجه چرخش یاد شده است کلیتی منطقی و سازگار نیست. طرح مفهوم پدیدارشناسی استعلایی، روش و هدف نهایی آن سبب سردرگمی و در نتیجه برخی ناسازگاریها در فلسفه استعلایی هوسرل شده است. هوسرل با توسل به اپوخه، فعلیت و وجود اشیا را نادیده گرفت و با اعمال روش تقلیل پدیدارشناختی بهمطلق بودن حوزه آگاهی و اگوی استعلایی رسید و در نهایت با طرح نظریه تقویم، معنا یا همان نوئما را جایگزین اعیان واقعی کرد. همین اقدامات سبب بی اعتبار شدن وجود واقعی شد و هدف اولیه هوسرلی را که همان شناخت دادههای عینی بود، مورد تردید قرار داد. فلسفه متقنی که با چنین روشی به دست میآید، به ادراک درونی و حلولی محدود میشود و راهی از پیش نمیبرد. اینگاردن ضمن اشاره به مشکل دوری که هوسرل در طرح روش تقلیل در فلسفه استعلاییاش با آن مواجه میشود، مدعی است که نتایج هوسرل در تفکر استعلایی محصولِ صرف معرفت شناسی او نیست و در بسیاری از موارد علاوه بر اینکه این نتایج شبیه به گزارههای متافیزیکی جلوه مینمایند، خود متخذ از نوعی مبانی مضمر و پنهان متافیزیکی و وجود شناختیاند. (اعتقاد به وجود مستقل از شناخت).
