هیوم معتقد است، هم در اخلاق و هم در زیبایی شناسی، ذوق و نه عقل م یتواند زیبایی و زشتی و فضیلت و رذیلت را دریافت کند. از سوی دیگر، وی صریحاً فعالیت عقل را برای داوری های ذوقی (هم در حوزه اخلاق و هم در حوزه زیبایی شناسی) ضروری م یداند. با بررسی آرای هیوم در مورد ذوق مشخص می شود که علیرغم اینکه ذوق عامل اصلی در حوزه اخلاق و زیبای یشناسی است، اما فرآیند ادراکی در انسان پی ششرط فرآیند عاطفی است. در واقع، انسان باید ابتدا به طور عینی و دقیق به شناخت امور به صورت تصوری پرداخته و سپس به آن واکنش ذوقی یا عاطفی نشان دهد. برای اینکه احکام احساسی و ذوقی ما عینی و کلی باشد، تثبیت دیدگاهی دقیق و مناسب ضروری است.
