«فابل» یکی از گونه های ادبیات است که به قصه ها و افسانه هایی گفته می شود که اغلب از زبان حیوانات بیان شده باشد. هدف از بیان این افسانه ها جنبه های تعلیمی و تربیتی است. یکی از فابل نویسان معروف، «ازوپ» است و به عنوان پدر فابل در غرب شناخته می شود. وی برده ای از اهالی سارد یونان بوده که در قرن 6 قبل از میلاد می زیسته و به خاطر هوش وافرش از سوی ارباب خود آزاد می گردد. حکایت های ازوپ یکی از مشهورترین افسانه هاست و قدیمی تر از کلیله و دمنه است که علاوه بر جذابیت دارای مضامین سازنده و مثبت هستند. کتاب «حکایات إیسوب» شامل 60 داستان کوتاه است که «عادل مصطفی» نویسنده و مترجم مصری آن را از زبان انگلیسی به عربی برگردانده و نگارنده به زبان فارسی ترجمه کرده است. این حکایت ها برای قرن ها در میان مردم و اهل ادب دست به دست گشته و در ایران نیز از زبان سعدی و مولانا نقل شده است. این اثر به اکثر زبان های دنیا ترجمه شده است. بسیاری از افسانه ها و داستان هایی که در زبان بسیاری از ملت ها رایج است، ریشه در ترجمه دارد. در این میان، ترجمه پل ارتباطی بین افراد، ملت ها و فرهنگ ها گردیده، در دریافت و انتقال پیام و برقراری ارتباط نقش بسزایی ایفا نموده و توجه بسیاری از نظریه پردازان را به خود جلب کرده است. «گرایس» یکی از صاحب نظران این حوزه می-باشد. نظریه ی گرایس در زمینه ی ارتباطی به «اصل همکاری» یا «تعاون» شهرت دارد و دارای چهار اصل کمیت، کیفیت، ربط و شیوه بیان است که رعایت آن ها باعث ایجاد ارتباط کامل و مشترک می شود. ازآنجاکه رعایت این اصل، پایه و اساس ایجاز و شفافیت کلام و همچنین معیاری برای موفق بودن ارتباط است، لذا نظریه ی «اصل همکاری» گرایس چهارچوب ترجمه ی کتاب «حکایات إیسوب» قرار گرفته است. نتایج پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی نشان می دهد که برای پیشبرد طبیعی و موفق امر ارتباط یا گفت و گو و انتقال پیام به نحوی تأثیرگذار، «اصل همکاری» گرایس متناسب با ترجمه ی این کتاب است.
