ادبیات سمبولیسم، گونه ای از ادبیات است که نویسنده، افکار و عواطف خود را از طریق اشاره و نمادهایی بی توضیح و رمز بیان می دارد. این گونه ی ادبی در اوایل قرن بیستم در ادبیات غرب و اروپا به خاطر شرایط اجتماعی و سیاسی حاکم بر جامعه رونق گرفت که بر اساس آن، نویسندگان مقصود خود را در قالب نماد بیان می داشتند. نجیب محفوظ نیز ازجمله نویسندگان مکتب سمبولیسم است که با تأثیر گرفتن از این گونه ی ادبی، توانست مقاصد و اهداف و گلایه هایش از نظام حاکم بر جامعه اش را، در قالب نماد بیان کند. وی بیشتر از هر نویسنده ی دیگری در آثارش از نماد و رمز استفاده کرده است که این باعث شده، معانی و مفهوم داستان هایش برای خوانندگان سخت و غیرقابل فهم بنماید. کتاب رایت فیما یری النائم ( در خواب دیدم) ازجمله آثار ایشان است که بیشتر نمادها را در خود جایی داده است، کتابی که در آخرین مرحله از مراحل نویسندگی اش نوشته است، زمانی که محفوظ در نویسندگی به اوج پختگی می رسد و در آثارش از بیشترین نمادها استفاده می کند. ترجمه ی این کتاب می تواند برای شناخت ادبیات رمزی نویسنده مؤثر واقع شود. این أثر شامل شش داستان می باشد که در این پژوهش، سه داستان اول آن: اهل الهوی( أهل هوی و هوس)، من فضلک و احسانک( خواهش می کنم) و قسمتی و نصیبی( قسمتی و نصیبی ) ترجمه شده است. این سه داستان اول، به صورت مقصد محور و بر اساس هماهنگی با زبان فارسی به صورت معادل و نه برابر ترجمه شده است. ازجمله مشکلاتی که ترجمه ی این کتاب با آن مواجه بوده، وجود بعضی لغات و اصطلاحات مربوط به فرهنگ مردم مصر می باشد که کار ترجمه را با مشکل مواجه کرد و مترجم برای ترجمه ی این اصطلاحات باید به ادبیات و فرهنگ کشور مصر آگاهی کامل داشته باشد. درروند ترجمه ی مقصد محور، شیفت هایی از قبیل حذف و اضافه و یا معادل سازی ، رعایت اصل هم نشین صورت گرفته است.
