این مقاله نقدی است بر ترجمه کتاب الایام طه حسین. ترجمه ای که سه دهه قبل توسط حسین خدیوجم به خوانندگان زبان فارسی عرضه شد و مورد توجه برخی از ادیبان نامی کشور قرار گرفت. در این مقاله نویسنده به مقایسه جلد اول این ترجمه با متن اصلی پرداخته است و ملاحظه نموده به رغم تلاش هایی زیاد خدیوجم ترجمه وی خالی از اشکال نیست. در نتیجه نویسنده برخی از عبارت ها و جملات این ترجمه را استخراج نموده و از سه زاویه به مطالعه آن پرداخته است؛ اول ترجمه غیر مستقیم دوم اضافه در ترجمه و سوم اشتباهات ترجمه مورد مطالعه قرار داده است.
