در این پژوهش پیامد شیوههای گوناگون کاربرد پادزیستهای پرکاربرد در کشاورزی (جنتامایسین، اکسی تتراسایکلین و پنی سیلین) در میزانهای گوناگون بر شناسههای رشد اندام هوایی و ریشهای گیاه نخود (Cicer arientum L.)، و شمار گره ریزوبیومی و فراوانی همه باکتریها، همه قارچها و باکتریهای رودهای در خاک پیرامون ریشه گیاه پس از 60- روز رشد در گلخانه با طرح اسپلیت-پلات ارزیابی شد. کاربرد پادزیستها، حتی جنتامایسین مایه افزایش وزن خشک اندام هوایی گیاه در برابر گواه شد و کم ترین میزان برابر 98/0 گرم در گلدان در تیمار بدون پادزیست دیده شد. وزن خشک ریشه در کاربرد پنی سیلین به ویژه در میزان بالا بیش ترین بود (1/1 گرم در گلدان) و در کاربرد جنتامایسین به ویژه به شیوه بذرمال کم ترین (48/0 گرم در گلدان) بود. به طورکلی، کاربرد پادزیست ها مایه کاهش نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی در برابر گواه آزمایش شد. کاربرد همه پادزیست ها در برابر گواه مایه افزایش شمار باکتریهای خاک گلدان پس از 60 روز شد. افزایش میزان کاربرد پادزیستهای جنتامایسین و پنیسیلین شمار گره ریشه نخود را به دنبال هم به میزان 8/78 و 7/59 درصد کاهش داد. کاربرد پادزیستها به گونه بذرمال بیش ترین پیامد بد بر شناسههای رشدی گیاه نخود و هم چنین شمار گرههای ریزوبیومی در ریشه گیاه داشت. به طورکلی، پیامدهای پادزیستها بر فراوانی ریزجانداران خاک و رشد گیاه به گونه پادزیست و شیوه کاربرد آن بستگی دارد.
