بهره گیری از باکتریهای آزادکننده پتاسیم یک روش زیستی برای افزایش فراهمی این عنصر برای گیاه است. بخشی از پتاسیم آزادشده در زیتوده باکتری ها اندوخته می شود و بخشی از آن به گونه محلول خواهد بود که هر دوی این بخش ها برای گیاه می تواند فراهم کننده پتاسیم باشد. برای بررسی توان آزادسازی پتاسیم از کانی موسکویت و بیوتیت در کشتگاه الکساندروف و چگونگی پخش آن در بخش روشناور کشت و زیتوده باکتری، 24 جدایه از جنس های ازتوباکتر، سودوموناس، ریزوبیوم، بیجرینکیا، کلبسیلا، اگروباکتریوم، آلکالیژنز، اسفینگوموناس، میکروباکتریوم، اکروموباکتر و سیتروباکتر کشت و آزمون شد. آزمایش به گونه فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. یافته ها نشان داد که بیشترین اندازه پتاسیم روشناور در کشت باکتری ازتوباکتر (16 میلی گرم بر لیتر) در کشتگاه دارای کانی بیوتیت و کشت باکتری سیتروباکتر (7/12 میلی گرم بر لیتر) در کشتگاه دارای موسکویت بدست آمد که در برابر کنترل آزمایش نزدیک 63 درصد افزایش داشت. بیشترین پتاسیم زیتوده در باکتری های اسفینگوموناس و کلبسیلا (1100 میلی گرم بر لیتر) در کشتگاه دارای کانی بیوتیت به دست آمد. سرهم بیشترین اندازه پتاسیم رها شده در کشت باکتری اسفینگوموناس یا جدایه 37SP (1109 میلی گرم بر لیتر) و کلبسیلا یا جدایه 47A-1-3 (1104 میلی گرم بر لیتر) در کشتگاه دارای بیوتیت و جنس باکتری کلبسیلا یا جدایه 47A-1-3 (1/976 میلی گرم بر لیتر) در کشتگاه دارای کانی موسکویت بدست آمد. این آزمایش نشان داد که باکتری ها بخش بزرگی از پتاسیم رها شده از کانی ها را در زیتوده خود انباشته می کنند و در گزینش جدایه های برتر در ساخت کوهای زیستی نیاز است افزون بر پتاسیم روشناور، پتاسیم زیتوده جدایه ها اندازه گیری و آزمون شود.
