آلودگی خاک به فلزهایی مانند کادمیم با کاهش کارکرد ریزجانداران می تواند کربن اندوزی در خاک را دگرگون سازد. مانده های گیاهی پس از افزوده شدن به خاک، به ریخت مواد آلی دانه ای آزاد بوده که با گذشت زمان به کمک ریزجانداران خاک با رس ها پوشیده شده و در پایان به ریخت هم تافته های آلی-کانی در می آیند. در این پژوهش، پیامد کاربرد کادمیم در دو سطح (صفر و 10 میلی گرم بر کیلوگرم) و گذشت زمان در 4 سطح (1روز، 1، 3 و 5 ماه) بر بخش های اندازه دانه ای کربن آلی دو خاک همدان و شمال که با 5 درصد کاه گندم تیمار شده اند، در سه تکرار آزمون شد. بخش هم اندازه شن و بخش هم اندازه سیلت+رس مواد آلی خاک ها در زمان های یاد شده به روش بخش-بندی اندازه دانه ای جدا شده و کربن آلی آنها به روش اکسیداسیون تر اندازه گیری شد. برای خاک همدان، بیشترین کربن آلی خاک در بخش شن به اندازه 12/14 گرم بر کیلوگرم خاک(40 درصد)، و در خاک لاهیجان با بافتی ریزتر در بخش سیلت+رس خاک، به اندازه 80/15 گرم بر کیلوگرم خاک (32 درصد) در روز نخست آزمایش بود. تندی کاهش کربن آلی با گذشت زمان در خاک همدان بیشتر از آن در خاک لاهیجان بود. آلودگی خاک به کادمیم از تندی فروزینگی یا تجزیه کربن آلی در هر دو خاک کاست و مایه نگهداری کربن آلی بویژه در خاک لاهیجان شد که این می تواند وابسته به رس فراوان تر و بالاتر بودن زیست فراهمی و فاکتور آلودگی کادمیم در این خاک باشد.
