علی اکبر صفری سنجانی

جذب زیستی یکی از روش هایی است که برای جداسازی فلزهای سنگین از زیستگاه های آبی بهره گیری شده است. هدف این بررسی، ارزیابی پیامد هوموسی شدن و توانایی ریزجانداران کاه گندم در جذب و نگهداری سرب از محیط های آبی است. کاه گندم در دمای آزمایشگاه و رطوبت %70 برای هوموسی شدن نگهداری شد و در هر یک از روزهای 1، 20 و 60 نمونه هایی از آن برداشت و برخی از ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک آن ها بررسی گردید. سپس دو زیر نمونه سترون و ناسترون از آن آماده شد و همدماهای جذب سرب بر هر یک از مانده های نمونه برداری شده سترون و ناسترون با کاربرد غلظت های گوناگونی از سرب در محلول 001/0 نرمال نیترات سدیم در پ-اچ 6 بررسی شد. از میان همدما های جذب لانگمیر، فروندلیخ و تمکین تنها مدل تمکین بر داده های جذب سرب خوب برازش نشد. بیشترین گنجایش جذب سرب (qmax) 36/63 و 41/108 میلی گرم بر گرم به ترتیب در نمونه کاه گندم تازه- سترون شده و کاه گندم هوموسی شده- ناسترون برآورد شد. درصد جذب سرب در بالاترین غلظت بکارفته آن در نمونه های ناسترون کاه گندم در روزهای انکوباسیون 1، 20 و 60 به ترتیب برابر 21/32، 43 و 96/60 درصد بود. با پیشرفت هوموسی شدن کاه گندم ضریب های Kl ، n و kf نیز افزایش یافت. همه فراسنجه های جذب سرب در کاه گندم ناسترون به اندازه چشم گیری بیشتر از آن در نمونه های سترون شده بود و این نشان می دهد که ریزجانداران کاه توانایی بالایی در جذب سرب از محیط آبی دارند.