خطر شوری و سدیمی شدن ممکن است توسط عواملی از جمله: نوع خاک، شیب زمین و مدیریت و نوع سیستم آبیاری و زهکشی، روش های کود دهی و حاصلخیزی و دیگر روش های مدیریت آب و خاک به وجود آید. در این مطالعه، اثرات کیفیت آب (نسبت جذب سدیم، SAR و شوری، EC) بر پایایی یک خاک لوم رسی مورد بررسی قرار گرفت. از خاک لومی رسی نمونه های دست خورده برداشته شد و سپس به وسیله آب با کیفیت بدون محدودیت، حداقل محدودیت و محدودیت شدید، ساخته شده با نمک های NaCl و CaCl2، تیمار شدند. سپس درصد رس قابل پراکنش، حد روانی، حد خمیری و حد انقباض خاک های تیمار شده تعیین گردید. نتایج نشان داد که کیفیت آب آبیاری دارای اثرات قابل توجهی بر ویژگی های اندازه گیری شده بود. آب با کیفیت محدودیت شدید دارای بیشترین درصد رس قابل پراکنش بود که این ویژگی باعث ایجاد تغییر شرایط رطوبتی مناسب برای خاک ورزی، افزایش شاخص خمیرایی و کاهش شاخص تردی گردید.
